Posłuchaj perspektyw

Przystępuję do ołtarza Bożego. (Ps 43,4)

Po co chodzimy co niedzielę do Kościoła? Dlaczego kapłan na początku całuje ołtarz? Czyją winę wyznaję w akcie pokuty? Już od pierwszych chwil trwania Mszy Świętej dzieje się bardzo dużo. Każdy gest, każde słowo ma znaczenie i jest częścią bogatej i fascynującej rzeczywistości.

Łatwiej jest nam powiedzieć czego mamy nie robić niż co robić w relacji z Bogiem i jak to robić, by ta relacja była pełna, coraz bliższa i prawdziwa. Czy istnieją zasady życia duchowego, które pozwolą nam przeżywać relację z Bogiem w zdrowy sposób? Jak Bóg chce z nami być na modlitwie? Jak przeżywać swoją wiarę na co dzień?

Ile nowenn pompejańskich wystarczy do wyproszenia uzdrowienia? W którym sanktuarium najlepiej zamówić intencję Mszy Świętej? Jakie modlitwy są najskuteczniejsze w wypraszaniu łask? W trakcie tej katechezy poruszymy temat zbawienia z wiary. Odpowiemy na pytanie czym jest pelagianizm i czy jest obecny we współczesnej duchowości.

Czasem może nam się wydawać, że żeby być blisko Boga potrzebujemy jakiejś wyjątkowej wiedzy, momentu oświecenia, który da nam bezpośredni dostęp do Boga. Lub może spotkałeś się z postawą, w której tylko nieliczni w danej społeczności mają specjalny dostęp do Bożej łaski? W tej katechezie porozmawiamy o tym, czym jest gnostycyzm w kontekście chrześcijaństwa.

W jaki sposób mistycy słyszeli Boga? Czym są objawienia prywatne i objawienie publiczne? Czy ja też mogę zostać mistykiem? Jak odnosić się do objawień w Medjugorie? W tej katechezie porozmawiamy o tym jak czytać objawienia prywatne i w jak mogą nam pomóc w przeżywaniu naszej duchowości.

W świecie wyznaniowego i religijnego pluralizmu Kościół Katolicki, choć są w nim „wszystkie elementy Kościoła Chrystusowego”, nie śmie mówić, że jest samowystarczalny. Przeciwnie: jako drogę Bożą rozczytuje ekumenizm. W dużej mierze dlatego, że brak otwartości na dążenia ekumeniczne powoduje w nas z jednej strony „bezpłodną sterylność”, będącą owocem lęku przed „wyjściem ku innemu”. Z drugiej zaś strony wbija nas w pychę mniemania, że skoro mamy, jako Kościół Katolicki, „pełnię środków zbawczych” (co jest niekwestionowanym faktem), to nie musimy już nikogo słuchać ani z nikim rozmawiać. Postawa taka jednak wskazuje, że choć mamy „pełnię środków zbawczych”, to jednak ewidentnie nie umiemy się nimi posługiwać. Zarówno zaś „bezpłodna sterylność”, jak i pycha, są bardzo poważnymi tamami dla zbawienia. Dodajmy: naszego zbawienia. Czy zatem ekumenizm jest „do zbawienia koniecznie potrzebny”?

Skąd się wzięły podziały między tymi, za których przecież sam Jezus się modlił, „aby byli jedno”? Czy poszło faktycznie o wierność prawowitej doktrynie, czy o znacznie bardziej przyziemne sprawy? Czy pierwsza „schizma” między chrześcijanami to faktycznie dopiero 1054 rok? Kto najwięcej mógłby powiedzieć o przyczynach rozłamów? Dogmatyk? Historyk? Może moralista? A może psycholog?

Czy gdyby chrześcijanie nie byli podzieleni, ekumenizm nie byłby potrzebny? Odpowiadając na to pytanie należy z całą mocą powiedzieć, że potrzebny byłby na pewno „ekumeniczny sposób myślenia” - już sama Trójca Święta uczy nas pokornego uznania, że bez tego „Innego” ja nie jestem w pełni „sobą”: tym, kim jestem, staję się w dużej mierze wtedy, kiedy staję naprzeciw drugiego. Drugi, Inny, jest w moim życiu zawsze wartością. Zamknięcie się na niego degraduje… mnie!

"Wy jesteście solą dla ziemi. Lecz jeśli sól utraci swój smak, czymże ją posolić?" (Mt 5, 13). Sobór Watykański II podjął tematykę relacji Kościoła do świata, zwracając uwagę nie tylko na obecność Kościoła w świecie, ale także na współpracę w dziedzinie doczesnej. Zaangażowanie Kościoła na rzecz rozwoju świata nie może być przypadkowe i dorywcze, lecz winno opierać się na jasnych zasadach, których przestrzeganie pozwoli uniknąć wielu problemów rodzących się na styku Kościół – świat. Otwarcie Kościoła na świat i jego problematykę nie oznacza przecież naiwnego zamykania oczu. W tym ostatnim wykładzie z tej serii zastanowimy się jakimi zasadami powinien kierować się Kościół we współczesnym świecie, by nadal pozostał Kościołem i nie utracił swojej tożsamości.

W tym wykładzie zastanowimy się wspólnie nad tym w jaki sposób Kościół u początków swego powstawania potrafił w bardzo szybkim tempie zdobyć tak wielu wyznawców? W czym tkwił powód tak wielkiego dynamizmu? Czy jest to nadal możliwe? Czy może o czymś zapomnieliśmy? Czy mamy jeszcze wciąż coś do zaoferowania? Od czego będzie to zależeć? No właśnie! Zapraszamy!

Czy wiara w Boga wymaga Kościoła? To pytanie może być zwodnicze, ponieważ to sam Bóg zapragnął dać człowiekowi Kościół jako drogę zbawienia. Niektórzy - zarówno wątpiący, jak i wierzący - zastanawiają się, czy Kościół jest konieczny do wiary? Często dzieje się tak, gdy postrzegany jest on jako przeszkoda utrudniająca relację z Bogiem. Tacy ludzie pragną kochać Chrystusa, ale na Kościół patrzą jedynie z punktu widzenia instytucji lub firmy. Czy można dążyć do Boga, pomijając Kościół? To pytanie zawiera pewną pułapkę, na którą w czasie wykładu spróbujemy znaleźć odpowiedź.

Cierpienie doświadczane przez człowieka zawsze było trudnym doświadczeniem, które stawia pod znakiem zapytania tezę o dobroci Boga. O ile zło moralne (grzech) jest powodowane przez człowieka, o tyle zło fizyczne, wynikające z działania praw przyrody (trzęsienia ziemi, powodzie, niezawinione choroby, kalectwo itd.) wydaje się rzucać cień podejrzenia na dobroć Stwórcy, który powołał do istnienia właśnie taki a nie inny świat. Czy Bóg jest odpowiedzialny za zło obecne w stworzonym świecie? Czy można – i czy jest taka potrzeba – bronić Stwórcę przed takim zarzutem? Jakie argumenty formułuje teodycea – dyscyplina filozoficzna podejmująca się takiego zadania? W czasie wykładu zostaną omówione zagadnienia dotyczące tego problemu.

Współczesny, naukowy obraz świata ukazuje wszechświat podlegający nieustannej ewolucji, która została zapoczątkowana w Wielkim Wybuchu. Ewolucja biologiczna jest przedłużeniem kosmicznej ewolucji całego wszechświata. Czy teoria ewolucji zagraża religijnej wierze w Boga? Czy teologia domaga się zakwestionowania teorii Darwina? Jak ocenić teorię inteligentnego projektu? Te i tym podobne pytania dotyczące teologicznej interpretacji teorii ewolucji będą przewodnią ideą wykładu.

Kosmologia jest współczesną dyscypliną nauk przyrodniczych, która zajmuje się wszechświatem – największym z możliwych układów poddających się naukowemu badaniu. Historia tego układu rozpoczyna się od Wielkiego Wybuchu. W czasie wykładu zostaną poddane analizie problemy ujęte w następujących pytaniach: czy w perspektywie teologicznej można uznać, że Wielki Wybuch jest momentem stworzenia świata? Czy wszechświat został przez Boga zaprojektowany i przygotowany do tego, by mógł w nim pojawić się człowiek? Czy Stwórca mógł powołać do istnienia inne wszechświaty?

Nauki przyrodnicze wydają się pozostawać w niemożliwym do uniknięcia konflikcie z teologią, która jest dyscypliną podejmującą metodyczny namysł nad prawdami wiary religijnej. Czy tak rzeczywiście jest? Czy religijna wiara w Boga z konieczności wyklucza możliwość zaakceptowania naukowego obrazu świata? Czy nauka i wiara nie mogą pokojowo współistnieć albo wzajemnie się ubogacać? Celem wykładu będzie poszukiwanie odpowiedzi na te i tym podobne pytania dotyczące wzajemnej relacji pomiędzy naukowym i religijnym obrazem świata.

Odkryjemy, że Jezus z Nazaretu jest postacią historyczną, a nie tylko wymyśloną bajką. Wejdziemy w fascynujący świat tekstów żydowskich, rzymskich i pogańskich, które wskazują że On naprawdę istniał! Przyglądniemy się też odkryciom archeologicznym, które tę prawdę potwierdzają.

LINK DO CAŁEJ SERII: Wierzę w Jezusa Chrystusa. ks. dr Michał Dąbrówka

Podczas spotkania odkryjemy jaki jest Boży plan wobec człowieka i całego wszechświata. Pokażemy, jak ten „tajemniczy” zamysł staje się dla nas dostępny dzięki liturgii. Na podstawie Pisma Świętego dowiemy się, kim jest człowiek, jak grzech do niego nie pasuje, oraz jak konkretny w działaniu jest Bóg. Wszystko to w atmosferze adwentowego oczekiwania na wypełnienie mesjańskich obietnic Starego Testamentu.

LINK DO CAŁEJ SERII: Liturgia - rzeka wody żywej. ks. Krzysztof Fejkiel

Kościół czy kościół? Wiele o nim słyszymy, ale jaki pomysł na Kościół miał i dalej ma Pan Jezus? Skoro Kościół jest Chrystusowy, to skąd w nim miejsce na błędy? O co chodzi w Kościele i jakie miejsce w nim mają ludzie świeccy? Na te i inne nurtujące pytania będziemy starali się znaleźć odpowiedź w czasie pierwszego spotkania.

LINK DO CAŁEJ SERII: Jestem w Kościele. ks. dr Tomasz Chrupek